…to oczywiście parafraza znanych słów św. Piotra Apostoła z jego Drugiego Listu (rozdz. 3, werset 8). W przypadku naszego bydgoskiego konwentu – mowa nie o tysiącu lat (o których mowa w Liście), a o „skromnych” stu. Choć jednak w oczach naszego Boga sto lat z pewnością jest jak jeden dzień, to z naszej przyziemnej, ludzkiej perspektywy to dużo czasu.
W ciągu stu lat przez nasz klasztor przy ul. Gdańskiej 56 przeszło kilka pokoleń Sióstr, z czego większość (bo ponad 40) trwa już na wieczystej adoracji w Niebie. Jeden Pan nas zgromadził z różnych zakątków Polski (i nie tylko), w różnym wieku, z różnymi historiami życia, na różnym etapie relacji z Nim. Przypadków nie ma (mówi się, że „przypadek” to Pan Bóg działający incognito…). On jeden wie, czemu zgromadził akurat nas i akurat w tym klasztorze. Zgromadził, tworząc jedyny i niepowtarzalny „bukiet” temperamentów, osobowości, doświadczeń. Niesłychane bogactwo, którego Autorem może być tylko Najwyższy.
Co się działo się w ciągu stu lat za murami naszego klasztoru, było skrupulatnie uwieczniane w kronikach przez Siostry kronikarki. Pamięć o naszych zmarłych Siostrach również pielęgnujemy – przez modlitwę, a także przez czytanie wspomnień o nich (nekrologów) przed obiadem w wigilię śmierci danej Siostry. W ten sposób staramy się żyć świadomością, że nasze Siostry nie są gdzieś daleko od nas, ale są nadal z nami i nas wspierają – na drodze do wieczności, ale i w naszych codziennych, przyziemnych sprawach.
Z okazji niedawno rozpoczętego roku wdzięczności za 100 lat naszej obecności w Bydgoszczy, pragniemy uchylić nieco rąbka tajemnicy naszej historii. Albo raczej – nie tyle rąbka, co kart naszych kronik. Co najmniej dwa razy w miesiącu będziemy publikowały artykuły dotyczące naszych zmarłych Sióstr lub wydarzeń mających miejsce w przeciągu ostatnich stu lat.
Niech te odniesienia do historii pomogą nam wszystkim spojrzeć na samo wydarzenie Jubileuszu z szerszej perspektywy – bo świętujemy coś, co nie myśmy zapoczątkowali; jesteśmy [tylko i aż] cząstką historii.