Panie Jezu Chryste, obecny w Najświętszym Sakramencie – od prawie stu lat gromadzisz w tym miejscu swoje córki i oblubienice. W obecnym czasie zgromadziłeś w swoje Imię również nas. Przychodzimy, aby w tych ostatnich miesiącach przed stuleciem obecności naszego konwentu w Bydgoszczy uświadomić sobie ogrom powodów do wdzięczności Tobie: za Twoją obecność przy ul. Gdańskiej 56; za życie i powołanie każdej Siostry, która przeszła przez ten klasztor; za każdego człowieka, którego ścieżki skrzyżowałeś z naszymi; za Twoją miłosierną Miłość, którą nieprzerwanie nas otaczasz, a dzięki której nasza wspólnota istnieje do dnia dzisiejszego. Za to wszystko przyjmij nasze dziękczynienie.
Za Twoją nieustającą Obecność wśród nas: dziękujemy Ci, Jezu.
Za Twoją miłosierną Miłość, którą otaczasz nas każdego dnia: dziękujemy Ci, Jezu.
Za Twoją Opatrzność, w której troszczysz się o nasze codzienne potrzeby: dziękujemy Ci, Jezu.
Za to, że przez swojego Ducha prowadzisz każdą z nas i naszą wspólnotę do Domu Ojca: dziękujemy Ci, Jezu.
Za kapłanów, których stawiałeś na drodze naszej wspólnoty i każdej z nas: dziękujemy Ci, Jezu.
Za życie, powołanie i historię każdej z nas, tworzących obecnie tę wspólnotę: dziękujemy Ci, Jezu.
Za Siostry, które prawie 100 lat temu założyły nasz bydgoski konwent: dziękujemy Ci, Jezu.
Za wszystkie Siostry, które żyły przed nami, a teraz orędują za nami u Ciebie: dziękujemy Ci, Jezu.
Za wszystkich przyjaciół naszej wspólnoty, którzy nas wspierają modlitwą, cierpieniem i ofiarą: dziękujemy Ci, Jezu.
Za każdego człowieka, którego powierzyłeś naszej modlitewnej trosce: dziękujemy Ci, Jezu.
Za wszystkie modlitwy wysłuchane: dziękujemy Ci, Jezu.
Za wszystkie modlitwy wysłuchane inaczej, niż się spodziewałyśmy, ale według Twojej mądrości wysłuchane najlepiej: dziękujemy Ci, Jezu.
Panie Jezu, Ty sam jeden wiesz, w jakim celu powołałeś właśnie nas, w tym czasie, w tym Zakonie i w tym miejscu. Ty nigdy się nie mylisz w Twoich zamiarach. To ty piszesz historię naszej wspólnoty, naszego Zakonu, naszego miasta, naszej Ojczyzny – i tych wszystkich ludzi, których stawiasz na naszej drodze. Uwielbiamy Cię w tym wszystkim. Za to, że nie zawsze dostrzegamy i nie doceniamy znaków Twojego prowadzenia, i na nie nie odpowiadamy – przepraszamy. Prosimy Cię, Jezu – otwieraj nasze oczy na znaki Twojej Opatrzności. Otwieraj nasze serca na Twoją miłość. Daj nam, Panie, iść za Tobą wszędzie tam, gdzie nas posyłasz w pozornie szarej codzienności. Daj nam Twojego Ducha i przemieniaj w Ciebie – aby nasze życie każdego dnia stawało się coraz bardziej eucharystyczne. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.