W nocy z 13 na 14 września odbyło się u nas czuwanie modlitewne. Był to czas szczególny, jako że zwykle o godz. 18:00 nasza kaplica jest zamykana, a adoracja Pana Jezusa trwa jedynie od naszej, klauzurowej strony. Ponieważ jednak 14 września przypada dokładna rocznica przybycia naszego konwentu do Bydgoszczy, toteż w wigilię ją poprzedzającą chciałyśmy zaprosić do wspólnej modlitwy naszych przyjaciół i „stałych bywalców” kapliczki – którzy mieliby na tyle siły i woli, aby trwać na modlitwie do godz. 1 w nocy (bo do tej godziny trwało czuwanie).
O godz. 20 rozpoczęło się uwielbienie, które – już po raz trzeci – poprowadziła wspólnota „Magnificat” wraz ze swym duszpasterzem ks. Janem Prackim CM z pobliskiej bazyliki św. Wincentego a Paulo. Przez półtorej godziny uwielbialiśmy Boga za wszystko, czego dokonał w ciągu 100 lat trwania adoracji Najświętszego Sakramentu w naszej kaplicy.
Po uwielbieniu przenieśliśmy się do rozmównicy, w której miała miejsce agapa przy herbacie i ciastku (a ściśle mówiąc: przy mięcie z cytryną i drożdżówce). Była to piękna okazja do spotkania – zarówno z siostrami, jak i między sobą. Byłyśmy oczarowane ludźmi, których dane nam było spotkać, jak i poruszone historiami, które mogłyśmy usłyszeć. Żal było odchodzić – więc choć kolejnym punktem czuwania była adoracja w ciszy (od godz. 22 do 22:45), to rozmównica była zaludniona (również przez nas) aż do Różańca.
A Różaniec, który się rozpoczął o 22:45, poprowadzili Wojownicy Maryi, których przyjaźnią cieszymy się od kilku już lat. Tajemnice różańcowe zostały wzbogacone o rozważania – bardzo głębokie, pobudzające do refleksji.
Natomiast punktem kulminacyjnym czuwania modlitewnego była Eucharystia, której przewodniczył, a także Słowo Boże wygłosił ks. Łukasz Krzewiński – również zaprzyjaźniony z naszą wspólnotą. W koncelebrze był nasz kapelan, ks. Piotr Buczkowski.
Na początku Mszy Świętej został poświęcony nowy ornat – wykonany przez nasze Siostry jako dar jubileuszowy. W tym też ornacie celebrans odprawił Eucharystię.
W homilii ks. Łukasz połączył Słowo wybrzmiałe w liturgii niedzieli Podwyższenia Krzyża Świętego z okolicznością 100-lecia trwania adoracji Pana Jezusa w naszej kaplicy i naszej obecności w Bydgoszczy. Przywołując biblijną scenę Izraelitów kąsanych przez węże i przymuszonych do spojrzenia w górę, aby ocalić swe życie – odniósł tę scenę do nas i do naszego powołania, w którym również wznosimy nasze oczy ku Jezusowi Eucharystycznemu. W ciągu stu lat, w czasie których tak wiele się wydarzyło w naszym mieście i w Ojczyźnie – Jezus w Najświętszym Sakramencie był, jest i zawsze będzie Dawcą Nadziei.
Choć nocne czuwanie modlitewne nie było punktem kulminacyjnym naszego Jubileuszu, a i pora była późna, to kaplica była pełna. Przeżyliśmy cudowny czas spotkania z Bogiem i ze sobą nawzajem. Jesteśmy przekonane, że z Nieba spływały strumienie łask. Dziękujemy więc w pierwszej kolejności Panu Bogu – za wszelkie dobro, jakie nam dał w roku jubileuszowym; i za wszystkich dobrych ludzi, których w ciągu tych stu lat postawił na naszej drodze.
Z serca dziękujemy wspólnocie „Magnificat” na czele z jej duszpasterzem, ks. Janem Prackim CM. Dziękujemy Wojownikom Maryi za wspólną modlitwę Różańcową. Dziękujemy ks. Łukaszowi Krzewińskiemu za przewodniczenie Eucharystii, za wygłoszone Słowo, które dotykało naszych serc, i za niegasnącą życzliwość. Dziękujemy, oczywiście, naszemu wiernemu kapelanowi, ks. Piotrowi Buczkowskiemu, za obecność i czuwanie razem z nami. Dziękujemy również wszystkim, których nie zraziła późna pora tego spotkania – a wiemy, że przybyły osoby również spoza Bydgoszczy. Ufamy, że to czuwanie modlitewne umocniło niejedną osobę na jej drodze wiary.
Facebook wspólnoty „Magnificat”
